το δικό μας παραμύθι
δημιουργία παραμυθιού όλα μαζί τα παιδιά δημιουργούν μια ιστορία σχετικά με το θέμα μας. κάποιο σχολείο γράφει την αρχή του παραμυθιού, την εικονογραφεί και κατόπιν συνεχίζουν τα υπόλοιπα σχολεία.
στο κάτωθι thinglink μπορείτε να δείτε τις ιστορίες όλων των παιδιών
και το ομαδικό μας παραμύθι (ολοκληρωμένο) σε μορφή video
1ο Νηπιαγωγείο Ν.Περάμου, Καραντέλλου Ελένη, Λειβαδίτη Σοφία
μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας αστροναύτης από τη γη που ταξίδευεστο διάστημα και είχε μία σπουδαία αποστολή. να εξερευνήσει τις μαύρες τρύπες. στη διαδρομή συνάντησε μια μαύρη τρύπα που ήταν πολύ μεγάλη και δεν μπορούσε να περάσει.
είχε κι έναν βοηθό αστροναύτη που ήταν πολύ έξυπνος. οι αστροναύτες ήξεραν πως οτιδήποτε πέσει μέσα σε μαύρη τρύπα του διαστήματος θα συντριβεί. οι αστροναύτες όμως σκέφτηκαν να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο. να φτιάξουν ένα ρομποτάκι με ένα υλικό που υπάρχει μόνο στο διαστημα στην διαστημική σκόνη. το υλικό υλικό αυτό λέγεται ..τα διαμαντάκια του θεού.
είχαν μια ελπίδα πως ίσως αυτό το υλικό μπορούσε να περάσει μέσα από τη μαύρη τρύπα χωρίς να συντριβεί.
οι αστροναύτες έφτιαξαν αυτό το ρομποτάκι που είχαν φτιάξει με το παράξενο αυτό υλικό και έστειλαν το ρομποτάκι μέσα στην μαυρη τρύπα. με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και με ηλεκτρονικές κάμερες παρακολουθούσαν το ρομποτάκι να μπαίνει στην μαύρη τρύπα.
ω! το ρομποτάκι δεν έπαθε τίποτα. το ρομποτάκι πέρασε με μεγάλυ ταχύτητα μέσα από τη μαύρη τρύπα και μέχρι να χτυπάσεις τα χέρια σου παλαμάκια έφτασε στο φεγγάρι. πόσο χάρηκαν οι αστροναύτες που μπόρεσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο της μαύρης τρύπας!
η μαύρη τρύπα είναι σαν ουράνιο ασανσέρ που σε πάει όπου θέλεις τόσο γρήγορα όσο να χτυπήσεις παλαμάκια, ή να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου .....
οι αστροναύτες αποφάσισαν να περάσουν μέσα από τη μαύρη τρύπα, κολλώντας διαμαντάκια του θεού γύρω από το διαστημόλοιο τους. πως όμως και που θα έβρισκαν τόσα πολλά διαμαντάκια του θεού? χρειάζονταν βοήθεια. ποιός όμως σε αυτό θα μπορούσε να τους βοηθήσει?
(συνέχεια)
οι αστροναύτες της ιστορίας μας, αποφάσισαν να βγουν έξω από το διαστημόπλοιο και πετώντας να ζητήσουν βοήθεια από τους εξωγίηνους. πήγαν στον πλανήτη Κρόνο όμως εκεί δεν βρήκαν κανέναν εξωγίηνο. πήγαν και σε ένα φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα κι εκεί βρήκαν μικρούς πράσινους εξωγίηνους με πράσινες κεραίες και αφού είπαν πως έρχονται ειρηνικά από τη γη και να μη φοβούνται, ζήτησαν την βοήθεια τους. οι εξωγίηνοι του πλανήτη Τιτάν απάντησαν πως δεν μπορούν να φύγουν από το πλανήτη τους και να τους βοηθήσουν να μαζέψουν τα διαμαντάκια του θεού γιατί έπρεπε να παραμείνουν στον πλανήτη τους επειδή φοβούνται τους μετεωρίτες. έπεφταν πολλοί μετεωρίτες στον Τιτάνα. οι κάτοικοι του πλανήτη Τιτάνα, ήταν συνεχώς απασχολημένοι με τους μετεωρίτες. είχαν ανακαλύψει ένα μηχάνημα εξολοθρευτή μετεωριτών και όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη είχαν αυτήν την σοβαρή αποστολή και δεν χρόνο για τίποτα άλλο. φοβόνταν να φύγουν από τον πλανήτη τους. οι αστροναύτες της γης λυπήθηκαν πολύ κι έτσι αποφάσισαν να φύγουν από τον Τιτάνα και να αναζητήσουν βοήθεια αλλού στο διάστημα. ποιός όμως σε αυτό θα μπορούσε να τους βοηθήσει? σκέφτονταν καθώς πετούσαν με την αστραφτερή στολή τους στο διάστημα.
1ο Νηπιαγωγείο 'Αμφισσας, 2ο τμήμα, Ελισάβετ καλογιάννη, Ιουλία Πούρικα
Ξαφνικά πετάχτηκε ο πιο μικρός από τους αστροναύτες και είπε: να πάμε στον Ποσειδώνα, ίσως εκεί βρούμε τη λύση.
Συμφώνησαν όλοι σ’ αυτό και χάραξαν πορεία προς το νέο τους προορισμό.
Μετά από αρκετή ώρα φάνηκε μπροστά τους ο Ποσειδώνας, τυλιγμένος σε παγωμένα σύννεφα.
Ρύθμισαν τις στολές τους για να γίνουν ακόμα πιο ζεστές και βούτηξαν μέσα στα σύννεφα για να φτάσουν στην επιφάνεια του πλανήτη.
Εκεί ήταν όλα παγωμένα , ακόμα και οι θεόρατοι βράχοι. Βρήκαν μια τρύπα κι άρχισαν να προχωρούν προς το κέντρο του.
Ξαφνικά κάτι άρχισε να λάμπει! Στη μέση μιας σπηλιάς πολλά ασημένια ανθρωπάκια άναβαν τεράστιες φωτιές . Πλησίασαν δειλά δειλά, κι αφού τους εξήγησαν ποιοι είναι και γιατί έρχονται, ζήτησαν τη βοήθειά τους.
«Θα θέλαμε πολύ να σας βοηθήσουμε αλλά δε γίνεται» είπε ο μεγαλύτερος από την ομάδα , που μάλλον ήταν ο αρχηγός τους.
«Αν φύγουμε από εδώ, οι φωτιές θα σβήσουν και ο τόπος μας θα γίνει ακόμα πιο παγωμένος. Έτσι δε θα μπορέσουμε ποτέ να βγούμε στην επιφάνεια. Λυπόμαστε πολύ».
Ακούγοντας αυτά οι αστροναύτες στεναχωρήθηκαν . Ήταν όμως αποφασισμένοι να βρουν αυτό που έψαχναν. Έπρεπε πλέον να σκεφτούν τι θα κάνουν από εδώ και πέρα.
1ο Νηπιαγωγείο Άμφισσας, 1ο τμήμα, Ευσταθία Καλλιχόρου, Γραμματική Κολαρμάνη
Οι αστροναύτες κοίταξαν τις προμήθειες τους . Τις μέτρησαν καλά καλά και υπολόγισαν τα γεύματά τους
Α! Είχαν λιγοστέψει, έπρεπε να βιαστούν!
Δεν κοιτάμε εδώ δίπλα στον Ουρανό; Ίσως τα «διαμαντάκια του θεού» να είναι εδώ στον κρύο αυτόν πλανήτη που μπορεί να παγώνει και να σκληραίνει στο λεπτό ότι καυτό διαστημικό παγιδεύσει κοντά του.
Σε ελάχιστη ώρα ένας πολύ δυνατός θόρυβος σαν βαρέλια, που κυλούν και κυλούν μέχρι να φτάσουν ποιος ξέρει που , έφτασε στα αυτιά τους.
Η έκπληξη τους έγινε μεγαλύτερη όταν με ένα ξαφνικό πολύ δυνατό φως ενός αστεριού ο πλανήτης φωτίστηκε! Κοίτα, ο Ουρανός γέρνει και κυλά σα βαρέλι! Τον τυλίγουν κάθετα δαχτυλίδια!
Τα μέτρησαν ξεκινώντας από αριστερά στα δεξιά! Έχει 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 δαχτυλίδια!
Μήπως εδώ κρύβεται το υλικό που ψάχνουμε; Πήραν την τεράστια απόχη τους, τα σακουλάκια τους, έδεσαν καλά τις ζώνες τους και βγήκαν «να ψαρέψουν»!
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή είδαν να τους πλησιάζουν πλάσματα με γαλάξια και πράσινα σώματα πολύ λεπτά και ψηλά που αντί για μαλλιά είχαν ασημένιες κεραίες !
Χαιρέτισαν ευγενικά οι αστροναύτες μας και τους εξήγησαν τι ψάχνουν. « Οι μαύρες τρύπες είναι και για τα δικά μας ταξίδια επικίνδυνες! Πολύ ωραία ιδέα έχετε!
Όμως γιατί φαίνεστε στεναχωρημένοι, ρώτησε ο μικρός βοηθός του αστροναύτη μας.
Ο πλανήτης μας τώρα γυρίζει πιο αργά και κινδυνεύουμε να παγώσουμε. Έχουν περάσει τα 42 χρόνια του χειμώνα μας αλλά το καλοκαίρι δεν έρχεται!
Η τελευταία μας ελπίδα είναι να ενώσουμε τις άκρες των δύο τεράστιων καλωδίων που έχουμε τυλίξει γύρω μας. Ελάτε να δείτε!
Πλησίασαν αργά και προσεχτικά όλοι μαζί. Εκείνη τη στιγμή έγινε απόλυτη σιωπή! Ενώθηκαν τα καλώδια και μια ουράνια λάμψη τους τύφλωσε σχεδόν.
Μια μουσική πιο γρήγορη ακούστηκε από τον πλανήτη που έδειχνε ότι ο Ουρανός ξεκίνησε να γυρίζει πιο γρήγορα! Ζήτω το καλοκαίρι θα ’ρθει πάλι, φώναξαν όλοι ενθουσιασμένοι!!!
Γεια σας φίλοι μας, εμείς θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας τώρα πιο ήσυχοι!
1ο Νηπιαγωγείο Πόρου Μαριάνθη Παπαδιαμάντη, Ειρήνη Κουλούρη
Έτσι λοιπόν οι αστροναύτες μας συνέχισαν το ταξίδι τους σκεφτικοί. Αφού στους παγωμένους πλανήτες δεν έγινε τίποτε μήπως θα έπρεπε να ψάξουν στους άλλους; Αυτούς που ήταν πιο κοντά στον ήλιο;
Έτσι λοιπόν έστρεψαν το διαστημόπλοιό τους προς τον Άρη. Φτάνοντας εκεί θαμπώθηκαν από το κατακόκκινο χρώμα του. Ήξεραν ότι ήταν κόκκινος αλλά αυτό δεν το είχαν φανταστεί.
Οι αστροναύτες μας άρχισαν να στέλνουν μηνύματα και να κάνουν σήματα στους Αρειανούς για να τους αφήσουν να κατέβουν στον Άρη και να συναντηθούνε. Όμως οι Αρειανοί, μόλις κατάλαβαν ότι οι αστροναύτες ήταν από τη γη τους έδιωξαν γρήγορα. Η γη είναι πολύ κοντά στον Άρη και οι αρειανοί δεν είχαν ακούσει καθόλου καλά πράγματα για τους κατοίκους της γης. Είχαν ακούσει πως οι κάτοικοι της γης κοντεύουν να γεμίσουν τον πλανήτη τους με σκουπίδια και να τον κάνουν τον πιο βρώμικο πλανήτη στο σύμπαν. Κι όχι μόνο αυτό αλλά κάνουν και κάτι πολέμους συνέχεια κι αυτό δεν άρεσε καθόλου στους Αρειανούς . Δε θέλανε παρέες με πλάσματα πολεμικά. Έτσι τους διώξανε γρήγορα από τον Άρη.
Οι αστροναύτες μας βρέθηκαν κοντά στη γη και επειδή τα καύσιμά τους κόντευαν να τελειώσουν αποφάσισαν να γυρίσουν στη γη για νέα καύσιμα πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους για να βρουν αλλού τα διαμαντάκια του Θεού που θα τους βοηθούσαν να περάσουν από τη μαύρη τρύπα.
2ο Νηπιαγωγείο Πόρου (Μαρία Περάμαντζη)
Οι αστροναύτες μας κατεβαίνοντας προς τη γη μαζέψανε από το διάστημα όσα πεφταστέρια βρίσκανε στον ουρανό γιατί τους άρεσε πολύ η λάμψη τους.
Όταν φτάσανε στη γη σκέφτηκαν ότι για να ταξιδέψουν προς τους πιο ζεστούς πλανήτες έπρεπε να σκεπάσουν το διαστημόπλοιό τους με ένα υλικό που να μην καίγεται. Έτσι λοιπόν στείλανε μήνυμα στους πυροσβέστες για να τους βοηθήσουν. Ποιος ξέρει καλύτερα από τους πυροσβέστες για φωτιές και καψίματα; Οι πυροσβέστες τους έφτιαξαν ένα τεράστιο κάλυμα για το διαστημόπλοιό τους από ένα υλικό που δεν καίγεται.
Έτσι λοιπόν οι αστροναύτες ήταν έτοιμοι. Το τελευταίο βράδυ πριν φύγουν ακουσαν ένα παράξενο θόρυβο και είδαν τα πεφταστέρια που είχαν φέρει από το διάστημα να μαζεύονται όλα μαζί, κοντά κοντά και να γίνονται μια μεγάλη φωτεινή μπάλα. Κι αυτή η μπάλα να πετάει ψηλά προς τον ουρανό αφήνοντας πίσω της μια φωτεινή χρυσαφένια ουρά.
Οι αστροναύτες μπήκαν γρήγορα στο διαστημόπλοιό τους και ακολούθησαν τη φωτεινή γραμμή που άφηναν τα πεφταστέρια στο παράξενο ταξίδι τους προς τον ουρανό.
Ταξίδεψαν αρκετές μέρες και στο τέλος έφτασαν στον πιο φωτεινό πλανήτη που είχαν δει ποτέ. Ήταν ένας παράξενος πλανήτης που είχε τεράστια ηφαίστεια σε σχήμα καρδιάς. Στον πλανήτη αυτό γίνονταν συνέχεια εκρήξεις. Μόλις σταματούσε το ένα ηφαίστειο ,έκανε αμέσως έκρηξη ένα άλλο. Αυτό γινόταν χωρίς να σταματάει κι έτσι οι αστροναύτες έμειναν μαγεμένοι να κοιτάνε τον πλανήτη και να χαζεύουν σαν να βλέπουν συνέχεια ένα χορό από πυροτεχνήματα στον ουρανό.
Ευτυχώς εκείνος ο μικρός έξυπνος βοηθός που είχαν μαζί τους , τους θύμισε ότι έχουν μια αποστολή και δεν πρέπει να κάθονται και να χαζεύουν.
Προσγειώθηκαν στον πλανήτη και γνώρισαν τους κατοίκους του. Πανέμορφα πλάσματα με χιλιάδες διαφορετικά χρώματα αλλά με υπέροχα λαμπερά μάτια όλο χαμόγελο. Αυτά τα πλάσματα τους είπαν ότι είχαν φτάσει στον πλανήτη της Αγάπης και από τα ηφαίστεια βγαίνανε συνέχεια διαμαντάκια του Θεού. Θα μπορούσαν να πάρουν όσα θέλουν και να συνεχίσουν το ταξίδι τους για την εξερεύνηση της μαύρης τρύπας.
Οι αστροναύτες πήραν όσα διαμαντάκια του Θεού θέλανε τα έβαλαν γύρω από το διαστημόπλοιό τους και ετοιμάστηκαν για το ταξίδι τους. Όμως ήταν τόσο δύσκολο να φύγουν από τον πλανήτη της αγάπης! Φανταστείτε πως είναι ακόμη μέσα στο διαστημόπλοιό τους και δεν ξέρουν τι να κάνουν . Ακόμη κάθονται και το συζητάνε. Κι όσο κάθονται εκεί ζουν αυτοί καλά κι εμείς δεν ξέρουμε αν είμαστε καλύτερα.......
Η ιστορία μας στο issue
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου